تمرینات پیشرفته یوگا دروس اصلی
درس 231 پرسش و پاسخ - اُتاق های غبارآلود
نویسنده: یوگانی
تاریخ: سه شنبه 24 آگوست 2004، ساعت 7:13 بعد از ظهر
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس ( درس اول ، " این بحث برای چیست ؟ " ) آغاز نمایند . چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
پرسش: مدت پنج ماه است که مراقبه میکنم و به تازگی مورد عجیب و غریبی در زندگی من رخ داده است. تا قبل از آن، من فردی بسیار خوش مشرب و دلچسب بودم که در ملاقات با افراد به یاری آنها نیز برخاسته و در دیدارهای دورهمی و غیره خوشحال بودم. بنظر میرسید که با همه روابط خوبی دارم و بعنوان فردی دلنشین شناخته میشدم. اما این اواخر بیش از حد درونگرا شدم و به نوعی عدم علاقمندی و همنشینی با مردم گرایش یافته ام، طوری که فقط سعی دارم خود را دور نگاه داشته و از مصاحبت با مردم اجتناب کنم. درواقع رابطه با خانواده ام نیز آنچنان خوب نیست و غمی غیر قابل توصیف در آن موج میزند. البته من در تنهایی شاد هستم، اما با افراد و اطرافیان خودم خیلی راحت نیستم. دیگر مردم مرا نمیفهمند. امری بنظر عجیب و غریب، اما حقیقتی که در حال وقوع است. البته در وضعیت ثباتمندی از تمرین به سر میبرم. آیا این احوالات بدلیل انجام مراقبه است؟ یا اینکه نوعی عواطف عمیق و ظریف محسوب میشوند؟ خواهش دارم از روی لطف یاری ام کنید. من میخواهم همان شخص دوست داشتنی و خوبی باشم که قبلا بودم.
و در ارتباط با بخش تکنیکی مراقبه، بمحض آنکه نوک زبان را روی کام دهانم قرار میدهم نوعی مزۀ شور در دهانم ایجاد شده و سپس احساس شدید تهوع آغاز میشود. احساسی که با برداشتن اتصال زبان از کام برطرف میشود. لطفا به من بگویید چه کار کنم. باشد که خدا شما را خیر و برکت دهد.
پاسخ: سپاس از شما برای نوشتن و به اشتراک گذاری این تجربه.
شما کماکان همان شخص خوب و دوست داشتنی هستید و حتی نیز بیشتر. آنچه که رخ داده، درواقع پالایشی است که بواسطۀ تمارین در سیستم عصبی شما کمی بیش از حدِ راحتِ آن انجام شده است. این اختلالی موقت است که میتواند تصحیح گردد. اختلالی که بیانگر حساسیت شما به مراقبه و دیگر تمریناتی است که انجام میدهید. این حساسیت، مورد خوبی است. چون بدین معنی است که سیستم عصبی شما واقعا قصد گشودگی دارد. بعبارت دیگر بدین معنا نیز هست که شما باید در تمرینات، خودگامی را به خوبی رعایت کنید تا اطمینان یابید که هر روز انسدادها بیش از حد برون ریزی نمیکنند. امری که میتواند سبب ساز انواع نشانه ها از جمله مورد شما گردد. مواردی چون کج خلقی (زود رنجی)، عدم تعامل با جمع، روحیۀ (مود) سنگین و غیره. همچنین میتواند نشانه های فیزیکی نیز بروز کند همانطور که در مورد کچاری عنوان کردید.
فکر کنید در خانۀ بزرگی زندگی میکنید که به تازگی چندین اتاق جدید را در آن کشف کرده اید. اتاق هایی پر از گرد و خاک که قصد دارید آنها را تمییز کنید. اگر وارد اتاق ها شده و جارو را به هر سمتی حرکت دهید، مقدار زیادی گرد و خاک به هوا برخاسته و شما سرفه کنان به بیرون خواهید دوید. بهتر است هربار جارو را در قسمت خاصی و به آرامی حرکت دهید تا غبار کمتری برخاسته و مدیریت این تمییزکاری راحت تر گردد. بدین نحو میتوان همۀ اتاق های خانه را بدون هیچگونه اختلال اضافه تمییز کرد. سیستم عصبی نیز دقیقا بدینگونه است. وقتی انجام مراقبه را تعهد و اجرا میکنیم، به نواحی درونی جدیدی ورود می یابییم که قبلا آنقدرها فعال نبوده اند. اگر تمرینات ما زیاده از حد باشند، غبار بسیاری میتواند به هوا برخیزد و این همان عاملی است که ممکن است منجر به نشانه های ناراحت کننده ای چون ترشرویی و غیره شود. این امر عجیب است، چراکه همان تمرینات مراقبه و پرانایاما اگر در توازنِ با فعالیت های بیرونی انجام گیرند، میتوانند ما را بسیار شادتر از قبل نمایند.
راه حل مشکل شما این است که در جدول برنامه تمرینات خود به عقب بازگشته (کوتاه تر کنید) تا یک پاکسازی خوب را بدون داشتن اختلالات بی مورد در زندگی داشته باشید.
اما مقدم بر آن، اطمینان یابیید که قبلِ خروج از هر نشست مراقبه به حد کافی استراحت میکنید. این زمان استراحت باید حداقل 5 تا 10 دقیقه باشد. دراز کشیدن در این بازۀ زمانی خوب است. این کار باعث میشود تا "غبار" برخاسته از ناخالصی ها در حین تمرینات، قبل از آنکه رهسپار فعالیت ها شویم، اضمحلال یافته و محو گردد. اگر ما خیلی سریع برخیزیم میتواند باعث زودرنجی، ترشرویی و رفتارهای ناثبات روانی در فعالیت ها گردد.
اگر این برخاستنِ آهسته تر از نشست تمارین یاریگر نشد، آنگاه زمان مراقبۀ خود را 5 دقیقه کوتاه تر کنید. اگر باز هم پس از چند روز جواب نداد، مجددا 5 دقیقه از زمان تمرین بکاهید و به همین ترتیب ادامه دهید. در درس های 160# و 200# در این خصوص توضیحاتی وجود دارد. همچنین اگر به فهرست موضوعی سایت تحت عنوان "خودگامی" مراجعه کنید، دروس بیشتری در این رابطه خواهید یافت. خودگامی مهارت بسیار مهمی است که باید توسط هر تمرین گری توسعه یابد. بویژه اگر حساسیت بالایی نسبت به تمارین ایجاد شده باشد. همۀ ما در حرکت بسمت روشن بینی و در برهه هایی از زمان با چنین مشکلاتی رو در رو میگردیم. هیچکس قادر نیست بدون ایجاد تنظیم و تعدیلاتِ گاه و بیگاه در تمارین، به این سفر بپردازد. سفر و سیاحت پالایش سیستم عصبی با تمرینات، همچون رانندگی با اتوموبیل از میان مناظری متفاوت و متغیر است. ما باید نسبت به تغییر تجربیات حساس بوده و تعدیلات لازمه و سازگار با آن را در رانندگی خویش اعمال نماییم. راحتی اولین معیار این راه محسوب میشود. اگر هرگونه ناراحتی وجود داشت، علامتی مبنی بر لزوم تعدیل تمرینات خواهد بود.
مورد دیگری که باید ملاحظه کرد، تنفس ستون مهره ای است. شما اشاره ای به آن نداشتید. اگر هیچ زمانی را تاکنون به آن اختصاص نداده اید، بد نیست 5 دقیقه قبل از مراقبه و در هر نشست آن را امتحان کنید و ببینید آیا یاریگر احساسات شما در طول روز خواهد بود یا خیر. تنفس ستون مهره ای غالبا بی تعادلی انرژی در سیستم عصبی را التیام میبخشد. در حقیقت این تکنیک تنفسی، یکی از بهترین درمان ها برای بی تعادلی های انرژی است. روشی که در بستۀ ابزار یوگای ما وجود دارد. پس آن را نیز ملاحظه کنید.
در ارتباط با کچاری (غلطاندن زبان به عقب) نیز، ناراحتی شما نوعی حساسیت به تمرین است. با انجام کچاری مودرا، ناخالصی های بسیاری برمیخیزند. این امر خوبی است اما مجددا ما قصد داریم این روش را بشکلی قاعده مند انجام دهیم تا زندگی ما به اختلال نیانجامد. زمانی فرا میرسد که همۀ ابرها خروج یافته و آنچه که میماند، سُرور آگاهی خالص و اکستاسی الهی است که از طریق ما به اطراف، در میزان بسیاری پرتو افشان میشود. البته همانگونه که این سُرور و اکستاسی، بتدریج پدیدار شده تا مبدل به واقعیتی شبانه روزی در زندگی ما گردند، لمحه هایی گذرا و بسیار از آن را در طول راه خواهیم داشت.
شما همان فرد دوست داشتنی و فوق العاده ای هستید که (همواره) بوده اید. شما حتی دوست داشتنی تر نیز خواهید شد. چراکه (این جذابیت) در ذات طبیعی شما وجود دارد. فقط میزانی از خودگامیِ خوب را در تمرینات خود بکار بگیرید. بنظر من شما بدین طریق رانندگی خیلی بهتری خواهید داشت. از به آزمون گذاردن روال تمرینی خود و یافتن تعادل مناسب بین تمرینات و تجارب در زندگی روزمره نهراسید. این سفری است که باید هم پیشرونده و در عین حال مفرّح باشد. هدف چنین است ...
امید دارم که همۀ شما در مسیر برگزیدۀ انتخابی خویش پیروز باشید.
استاد در درون شماست
دروس کلیدی