پاسخ: می تواند، اما مراقبه به نوعی پیشگیری کنندۀ خیلی بهتری برای بیماری نسبت به درمان است. هر چقدر که سیستم عصبی در طول زمان و از طریق یک روال منظم مراقبۀ روزانه متعادل تر می شود، سیستم ایمنیِ بدن بنحو بسیار مؤثرتری عمل کرده و احتمال ابتلا به بیماری بسیار کاهش می یابد. سایر تمارین پیشرفتۀ یوگا که در اینجا مورد بحث قرار خواهند گرفت، مقاومت بدن در مقابل بیماری را بیشتر افزایش خواهند داد. تعادل و پالایشِ بدن و ذهن از بهترین عوامل دفاعی بر علیه بیماری شناخته شده است. مراقبه و سایر روش های یوگا در این مورد سهمی مهم را بعهده دارند. می توان گفت که سلامت کامل یکی از فوایدِ همسو با تمرین مراقبۀ دراز مدت و پایه است که چیزی بس عظیم تر  یعنی روشن بینی بر روی آن بنا می گردد.

در فرهنگ غربی، گرایش و طرز فکر ما این است که پس از ماهها و سالها زندگی در شکلی ناسالم، زمانیکه بیماری بر روی ما خیمه انداخت، با آن بجنگیم. در حالیکه میتوان به جای اینگونه طرز فکر، به پرورش حالتی از تعادل و پیشرفت دادن آن در درون خویش پرداخت تا عملا رخ نمودن بیماری را خنثی و بی اثر کند. بدون شک نایل شدن به یک پیشگیریِ خوب از طریق نوعی زندگیِ سلامت و تعادل یافته، بهترین راهکار خواهد بود. اما اگر بیمار شویم، مراقبه باز هم می تواند یاریگر ما باشد. اگر شما در بستر بیماری هستید، به هر میزان که راحتید میتوانید در بین دوره های خوابِ خود مراقبه کنید. در این مورد خیلی راحت باشید، با تکیه بر تعدادی بالش در پشت خود مراقبه کنید. مراقبه به فرآیند درمان کمک خواهد کرد، اما انتظار نداشته باشید که مراقبه، همچون گلوله ای جادویی و بسرعت، موقعیتی را که در پی دورانی از زندگیِ نامتعادل، در نهایت به سمت بیماری کج شده است، تصحیح کند. در عوض به فکر این باشید که روی بازگشت به عادات خوبِ روزانه نظیر مراقبه که در دراز مدت زندگی شما را بسوی تعادل سوق می دهد کار کنید. آنوقت خواهید دید که بیماری خیلی کمتر به سراغ شما خواهد آمد.

البته دیر یا زود بدن های فیزیکیِ ما با مرگ روبرو و از هم خواهند پاشید. هر چه زمان بیشتری سرور آگاهیِ خالص را در درون خود پرورش داده باشیم، مرحلۀ گذار کمتر ما را دچار گیجی و سردرگمی خواهد کرد. این بزرگترین شفا برای همه است.