دلیل دیگر مهم بودن سؤال شما در ارتباط با موقعیتِ مانترا این است که ما بزودی دربارۀ پرانایاما صحبت نموده، و یک تمرین پیشرفتۀ تنفسی را قبل از هر نشست مراقبه به انجام خواهیم رساند. این تمرین مستلزم آن است که حرکتِ توجه خود را به شیوه ای خاص از طریقِ بدن فیزیکی و با تنفس همسو کنیم. ما این دو تمرینِ پرانایاما و مراقبه را که هر یک روندی کاملاً متفاوت دارند، به دنبال هم بکار خواهیم گرفت. آنها چنانکه خواهید دید، یکدیگر را بطور فوق العاده ای تکمیل خواهند کرد. این امر، آغازی بر ترکیب همۀ تمرینات مهم و پیشرفتۀ یوگا خواهد بود. گرچه هر یک از این تمارین بطور مستقل نیز انجام می شوند، اما با انجامِ  ترکیبی این دو روش (پشت سرهم)، نوعی یکپارچگی و انسجام در درون ما شروع به رخ دادن خواهد کرد. همیشه کُل، از مجموعِ اجزاء بیشتر خواهد بود. بجای استفاده از  یک گذرگاه طبیعی (ذهن) برای نیلِ به الوهیت درونی، ما از دو مسیر استفاده خواهیم کرد (اضافه نمودن تنفس). همراه کردن این دو روش با هم، سیستم عصبی ما را با میزانی از سرعت بیشتر و پالایشی عظیم تر دگرگون خواهد نمود. امری که با تجاربِ مرتبط و مطابق با این نوع دگرگونی در ما انعکاس خواهد یافت. این فرآیندِ ادغام تمرینات، بتدریج بطور کامل تری در آغوشِ همۀ مسیرهای طبیعیِ توسعه یافته در درون ما گسترش یافته و سرور آگاهی خالص را از درون ما به روش هایی پویا و با چرب زبانی و نوازش بیرون خواهد کشید. این ترکیب تمارین، فرآیندی ظریف و حساس و بیشتر شبیه نواختنِ یک آلت موسیقی است. ما باید بتوانیم یک کار را در یک زمان و کار متفاوت دیگر را در زمان دیگر انجام دهیم. با برخی تمرینات، ما چند کار را همزمان انجام خواهیم داد. اینها  همه بخشی از یک گشودگیِ طبیعی در درون ما است، و خودِ تمرینات همین که در مسیر قرار گیرند، طبیعی شده و بطور خودکار انجام خواهند شد. نتایج تجربه شده و درستی و حقانیّت آنها را نمی توان با کلمات نوشت، مگر شاید در قالبِ شعر. شما باید به آنجا رفته و به چشم خود ببینید آنچه را که از برای خود شماست. این بمعنای واقعی، "مرز نهایی" است. این کیهان شکوهمند است و شما دروازۀ آن هستید.