تمرینات پیشرفته یوگا دروس اصلی
درس 210 پرسش و پاسخ - مدیریت یوگایِ بی اختیار و کرامات (سیدهی ها)
نویسنده: یوگانی
تاریخ: چهارشنبه 16 ژوئن 2004، ساعت 4:18 بعد از ظهر
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
پرسش: من کمی نیاز به شفاف سازی دارم. در حین مراقبۀ عمیق، خود به خود به وضعیت جالاندرا (قفل چانه) کشیده میشوم. اگر سعی کنم به حالت اول و طبیعی مراقبه بازگردم، حس و کشش به انجام این کار که از ابتدای مراقبه ایجاد شده بود، از میان میرود. اگر از حالت جالاندرا خارج نشوم، در روند مراقبه اخلالی ایجاد نمیشود، اما مدام نگرانم که بدین نحو مراقبۀ صحیحی نداشته و تمرکز لازم را از دست بدهم. لطفا راهنمایی فرمایید.
پاسخ: در حین مراقبه و نیز سامیاما، رخداد یوگاهای خود به خودی، آنهم در شکل های مختلف فیزیکی (جسمانی) متداول است. دلیل آن، عمیق شدن ما در سرورِ ناب آگاهی است و بدین شکل، سیستم عصبی فرآیندهای پالایشی را تسهیل میسازد. اگر رویکرد شما پیگیری روال تمرین مراقبه از طریق آگاهی و توجه است، درست عمل میکنید. اگر بدن ما بسمت جهتگیریِ ویژه ای تمایل یافت، نه در مقابل آن واکنش و نبردی انجام میدهیم و نه روی آن تاکید کرده و بدان می آویزیم. یعنی همان شگرد همیشگی رفتار با افکار و هرآنچه که در حین مراقبه پدیدار میشود. پس ما نباید آنقدرها در ارتباط با وقوع یا عدم وقوع جالاندرا (پمپ چانه) نگران باشیم. به موازات مراقبت ما از روال طبیعیِ مراقبه، جالاندرا نیز از فرآیند خود مراقبت خواهد کرد.
من میتوانم با قطع و یقین به شما بگویم که هرچقدر به تمرینات خود ادامه دهیم، یوگای خود به خود نیز تغییر کرده و اشکال مختلفی به خود خواهد گرفت. اما ما باید صرفا با هرآنچه که رخ میدهد راحت باشیم. همۀ آنها نتیجۀ فرآیندهای پیچیدۀ پالایشی هستند. اینگونه جالاندارای خود به خودی، موجبات ثمردهیِ برخی از دیگر رویدادها در سطح انرژی را فراهم خواهد ساخت. از دیگر اشکال یوگاهای خود به خود که قبلا نیز شرح شده اند، میتوان به موارد زیر اشاره کرد: برگشتن سر به عقب، خم شدن نیم تنۀ بالایی به جلو، تکانه ها، تنفس سریع (باستریکای خود به خودی)، بغض و گریه و همان مورد خود شما (جالاندرا).
با تمرین سامیاما، رخداد اینگونه یوگاهای خود به خودی حتی میتواند چشمگیر تر باشد. مثل جست و خیز در اطراف بستر یا همچون شیری غرش کردن. همواره در برابر هر یک از این موارد، رفتاری مشابه خواهیم داشت. یعنی به آسانی پیگیر تمرین درحال انجام خود میشویم. در مراحل اولیۀ ظهور سیدهی ها (کرامات یا قدرت ها) که بواسطۀ تمرین سامیاما بروز کرده و اجتناب ناپذیرند، عینا چنین مدیریتی صورت خواهد پذیرفت. یعنی بمحض پدیداری آنها، فقط به آسانی به تمرین در حال انجام خود میپیوندیم. همۀ این موارد در زمرۀ رخدادهای پالایشی است که در سلسلۀ اعصاب رخ میدهند.
یوگای خود به خود، نشانه و بازتابی از تمرین ما بوده و خود یک تمرین محسوب نمیشود. ما با پیوستن به عملکردهای اصلی درواقع بهترین کار را انجام خواهیم داد. عملکردهایی شامل مراقبه، پرانایاما، سامیاما و دیگر تمارین ما. یوگای خود به خود نشانه ای از پیشرفت در مسیر روشن بینی است و هرچقدر که سیستم عصبی ما پالایش یافته تر میشود ناراحتی ها و سختی راه نیز کمتر خواهند شد. هرچه اصطکاک (انسداد) در سیستم عصبی کمتر، اینگونه حرکات و نوسانات جسمانی نیز کمتر بوده و فقط احوالات سرخوشانه تری از درون جلوه خواهند نمود.
سرانجام با گذر از این چالش ها، کاملا عادی در نشست گاه تمرینی خود نشسته و لبالب از اقیانوس امواج سرور اکستاتیک خواهیم شد. و آنگاه تابش عشق الهی ما به پیرامون و بخشش آن است که مورد توجه قرار خواهد گرفت.
استاد در درون شماست
توجه: برای شرح و جزئیات بیشتر دربارۀ سامیاما و مفاهیم سیدهی ها (کرامات) به کتاب "سامیاما، پرورش سکونِ در عمل" مراجعه کنید.
دروس کلیدی