تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی

 

 

 

 

 

بعدی | قبلی

 

 

درس 167 پرسش و پاسخ - زندگی با هوا و نور خورشید

 

 

نویسنده: یوگانی

 

تاریخ: پنج شنبه 15 آوریل 2004 ساعت 3:03 بعد از ظهر

 

 

* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.

 

 

پرسش: آیا شما در مورد تمرین خیره نگری به خورشید چیزی شنیده اید؟ آیا خودتان این تمرین را داشته و یا فردی را میشناسید که به این تمرین مشغول باشد؟ تمرینی که شخص از طریق آن، حیات خود را فقط با استفاده از هوا و نور آفتاب ادامه میدهد. من زندگینامۀ بسیاری از ماها سیداهایِ (Maha siddhas - بزرگان صاحب کرامت) قدیم را خوانده ام و تقریبا همۀ آنها دوره هایی از پرهیز (روزه داری) را سپری کرده و توانایی تحمّل بدن فیزیکی شان را بدون خوردن غذا توسعه بخشیده اند. در هر حال، من به تمرین خیره نگری به خورشید مشغولم که توسط اچ آر ام (Hira Ratan Manek) مجددا اکتشاف و بکار گرفته شده است. این فرد میگوید که هم اکنون فقط با آب و نور خورشید ادامۀ حیات میدهد.

 

پاسخ: من با افرادی که فقط با پرانای موجود در هوا و نور آفتاب زندگی میکنند ارتباط ندارم و این نیز یک توانایی نیست که من در حال حاضر به توسعۀ آن مشغول باشم. با اینحال این اصلی است که باید بواسطۀ تمرینات یوگا و تجارب ما کاملا محرز و تجربه گردد.

 

همانطور که در یوگا پیشرفت میکنیم، دروازۀ سیستم عصبی پاکسازی و گشوده شده و انرژی های پرانیک و درونی در آن به جریان می افتند. انرژی هایی که بوسیلۀ کوندالینی یا انرژی جنسیِ خیزش یافته از ناحیۀ لگن تغذیه میشود. با بالغ شدنِ این فرآیند، ما بسیار بیشتر از درون و بواسطۀ نیروی فعال زندگی (پرانا) تغذیه میشویم. در این مراحل است که تنفس میتواند برای دوره های طولانی و در حین مراقبه و پرانایاما و حتی نهایتا در خارج از تمرینات، خود به خود به تعلیق (توقف) درآید. حتی مراقبه گرانِ مبتدی نیز چنین افت خود به خودِ تنفس و ایست در آن را تجربه میکنند. همین افت روند در ارتباط با مصرف غذا نیز رخ میدهد. اگر ما از درون تغذیه شویم، آنگاه نسبت به مصرف مستمر غذا نیز کمتر وابسته بوده و میتوانیم بدون ناراحتی و به آسانی روزه داری کنیم. اگرچه این فرآیندی است که تاخیر بیشتری نسبت به واکنش فوری تنفس دارد.

 

این امر بدین معنی است که پرانای درونی باید مجددا از جایی تامین شود. امری که در حالت عادی بواسطۀ هوا و غذا انجام میشده است. این حوزۀ جدیدِ تامین پرانا، ممکن است عرصه ای باشد که روش های "خورشیدنگران" (Sungazers) و "بی خوراکان" (Breatharians) بر آن استوار است. بر اساس آنچه که من دربارۀ تغذیۀ درونی گفته ام بنظر میرسد که اینگونه تمرینات تغذیۀ مستقیمی از منبع درونی پرانا نبوده و صرفاً نوعی تامین مجدد و ذخیرۀ پرانا در بدن (احتمالا در مراکز پایین تر) محسوب میشود.

 

از دیدگاه من تمامی این روندها بمحض آغاز اولین گام در تمرینات یوگا به بهترین وجهی به جریان می افتند. تمریناتی که با پاکسازی و گشودگی سیستم عصبی پیشنیازی بر اینگونه تغذیه های متعالی و درونی خواهند بود. بدین ترتیب است که اگر فرد بخواهد، میتواند بی غذایی را تاب آورده و پرانا را از هوا و نور خورشید دریافت کند. بنابراین بنظر میرسد که اینگونه تمرینات با مراحل پایانی فرآیند یکپارچۀ روشن بینی در ارتباط باشند.

 

اولین سوالی که همواره با خواندن سطور فوق مطرح میشود این است که چنین روش هایی (خورشید نگری، بی خوراکی و ...) چه سهمی در فرآیند دگرگونیِ معنوی انسان امروز دارند؟ آیا آنها منجر به پاکسازی و گشودگی بیشتر سیستم عصبی میشوند و یا بمثابه بستن گاری به پشت اسب (نتیجۀ عکس) خواهد بود؟ همۀ ما شاید دوست داشته باشیم که همچون مقدسینِ صاحب کرامت زندگی کرده و بنظر برسیم. اما آیا در وهلۀ اول به همۀ ابعاد و مراحل یوگا پرداخته ایم؟ ابعادی که اینگونه افراد (صاحب کرامت) در آن طی طریق کرده اند. پس قبل از تمایل به تقلید از آنها اجازه دهید تا بتدریج مراحل تمرینات یوگا و سلوک در شما کامل گردد. سوال دیگر اینکه آیا توسعۀ قابلیت تداوم زندگی با هوا و نور خورشید اهمیت دارد؟ یا اینکه چنین موردی صرفا نوعی توانایی (سیدهی) و محصولی جانبی از روند و فرآیندی بسیار مهم تر است؟ بله، فرآیند مهمی که روشن بینیِ ما نام داشته و عبارت از پیوندِ سکوت درونی و انرژی های اکستاتیکِ درونی ما است. اینکه ما چطور بواسطۀ اینگونه روش ها (خورشیدنگری، بی خوراکی و ...) پرانای خود را بازتولید و تامین کنیم، در قیاس با فرآیند و مرحلۀ اتحاد الهی که در روشن بینی و در درون ما حادث میشود، امری نسبتا پیش پا افتاده و مادی خواهد بود.

 

بی شک به موازات گشایش سیستم عصبی که خیزش طبیعیِ سُرور اکستاتیک و عشق الهی را در پی دارد، قابلیت های عالی بشری به منصۀ ظهور و تجلی میرسند. دستیابی به همین دو تجربه (که جزئی از سه مرحلۀ روشن بینی هستند) بهترین ارمغان بوده و کمترین سردرگمی و انحراف را در مسیر راه ما ایجاد میکند. انحرافی که عبارت است از گرایش به سمت دستیابی و توسعۀ هر نوع از سیدهی (کرامت)!

 

در هر حال شما باز هم میتوانید به روش های خود ادامه داده و مطالب و توضیحات من را بعنوان ایده ای برای تامّل بیشتر در نظر گیرید. امید دارم که همۀ شما در جادۀ انتخابی خود برای نیل به روشن بینی موفق باشید.

 

 

استاد در درون شماست.

 

توجه: برای مطالب بیشتر در ارتباط با رژیم غذاییی به کتاب "رژیم غذایی، شات کارماها و آمارولی" مراجعه کنید.

بعدی | قبلی