پرسش : از آنجائیکه همۀ مانتراها حتی آنهایی که به زبان سانسکریت هستند دارای معانی خاص میباشند، من چطور می توانم مانترایی پیدا کنم که هیچ معنایی نداشته باشد؟

پاسخ: داشتن یا نداشتن معنی، به چگونگی بکار بردن صوت مربوط می شود. در روند مراقبه، در حین افکار و از جمله معانی که ظاهر میشوند، به صوتِ مانترا توجه میشود. بنابر این، مانترا در کارکردِ صوت درونی خود، هیچ معنایی ندارد.

صدای اَم (AM) را در نظر بگیرید. اَم نه تنها یک کلمۀ انگلیسی است، بلکه در صدها کلمۀ دیگر مانند ham ,lamb ,sham ,bam ,kram و غیره نیز وجود دارد. بدیهی است که این کلمات معانی بیشماری نیز در سایر زبان ها دارند. آیا زمانی که در مراقبه به صدای "اَم" آگاه میشویم به همۀ این کلمات و معانی فکر می کنیم؟ نه. در واقع موضوع اصلی، چارچوب و موقعیتی است ما آن صوت را در آن بکار میگیریم.

کاربرد مانترا در مراقبه دارای چارچوب منحصر بفردی است. مانترا به شیوۀ خاصی برای رفتن به درون و سکون ذهن استفاده میشود. با این نحو استفاده، ما  معنای آن را رها می کنیم. نباید نگرانِ بیرون راندن معنی یا هرچیز دیگری اینچنین از مانترا باشیم. روش مراقبه از ما در برابر اینگونه موارد مراقبت خواهد کرد. موضوع خیلی ساده است. وقتی که از مانترا استفاده می کنیم، در واقع حالت خاصی از فکر کردن را دنبال می کنیم. روندی که هر زمان برای مراقبه بنشینیم، استفاده از آن را بصورت عادتی در خویش توسعه خواهیم داد. بخشی از این فرآیند این است که به آسانی صوتِ مانترا را بر هرگونه افکاری که در طول مراقبه ظاهر میشوند ترجیح دهیم. پس از اینکه این عادت شکل گرفت، دیگر در مراقبه، معانی پدیدار نمیشوند و این یعنی همان مانترا. این همان منظور ما از مانترای بدون معنی است. هر صوت ویژۀ دیگری را نیز که ما بعنوان مانترا در مراقبه استفاده نمائیم، به موجب آن، هیچ معنایی به استفاده گرفته نمیشود.

برای جزئیات بیشتر در مورد روند مراقبه، به سلسله دروسِ نزدیک به آغاز بایگانی دروس مراجعه کنید.

استاد در درون شماست.