پرسش : قبل از اینکه ما به انجام همۀ تمارین بپردازیم آیا بهتر نیست که تعریف واضحی از روشن بینی (Enlightenment) داشته باشیم؟ "روشن بینی چیست؟" به گمان من بیشتر افراد، تکنیک ها را برای بدست آوردن قدرت ها و حل مشکلات و غیره تمرین می کنند. عدۀ کمی از آنها هستند که واقعا به هدفِ روشن بینی تمرین کنند... آیا این موضوع تفاوتی هم ایجاد می کند؟

پاسخ: بله، من موافقم که برای هر کسی مهم است تا بداند هدف نهاییِ تمارین پیشرفتۀ یوگا چیست؟ اما آیا تفاوتی نیز ایجاد میکند؟ اجازه دهید بیشتر در این مورد کاوش کنیم.

ما روی موضوع فرآیندِ روشن بینی چندین بار تمرکز کرده ایم از جمله در مورد ثمرۀ آن یعنی اتحاد/ وحدت و همچنین در ارتباط با موضوعِ "قدرت ها". در اینجا چندین درس دربارۀ این موضوع ارائه شده است:

#35 -- علائم بین راه روشن بینی

#76 -- کرامات (سیدهی ها): آیا این قدرتها واقعی هستند؟

#85 -- بازبینی علائم بین راه روشن بینی

علاوه بر اینها، یک بحث مستمر و مداوم در مورد اینکه در سرتاسر همۀ این دروس، ما در کجای فرآیند روشن بینی قرار داریم وجود دارد. تعداد زیادی علائم کوچکِ بین راه وجود دارند که قابل تشخیص هستند. در کل من سعی دارم که از گمانه پردازی های فلسفی و نظری (تئوریک) خودداری کرده و به جای آن هر چیزی را به تمارین و تجارب مستقیمی که کسب میکنیم پیوند دهم. مباحث در این دروس تا حد امکان با حفظ چنین رویکردی یعنی "مبتنی بر تجربه" ارائه شده است. همچنانکه ما به کسب تجاربی که پدیدار میشوند میپردازیم، این رویکرد یک ارزش عملی پبدا میکند. اگر بفهمیم که تجارب ما سرتاسر فرآیند روشن بینی را تشکیل میدهد میتوانیم مدیریتی بسیار بهتر در ارتباط با تمارین و آنچه که انجام میدهیم داشته باشیم: اینکه چه زمانی تعدیلات مختصری ایجاد کنیم، چه موقع بشکل تدریجی و ثابت به پیش رویم و چه زمانی عقب گرد کنیم. بنابراین هر کسی در صندلی رانندگی خودش قرار میگیرد. این یعنی واقعا یک شیوۀ جدید. شیوه ای که بنظر میرسد برای خیلی ها کار می کند و همین امر، قلب مرا سرشار از مسرّت میسازد.

باید تأکید کرد که انجام مراقبه و سایر تمارین پیشرفتۀ یوگا لازم نیست با هدف نهایی (روشن بینی) در ذهن همراه باشد. همۀ ما میخواهیم تا از مسئولیت های زندگی روزانه فراغت بیشتری یافته و برای حرکت بسمت اهداف خویش (هر آنچه که باشد) آرامش درونی بیشتر، سُرور بیشتر و انرژی و خلاقیت بیشتر داشته باشیم. هر کسی مطلوب خود را داشته و برای آن تکاپو میکند. بعبارت دیگر روند و سیرِ باکتی خودش را دنبال نموده و هر کسی ایدۀ خود را از "روشن بینی" دارد. بنابراین هرچند که تنها یک فرآیند روشن بینی وجود دارد، اما هر کس رویکردِ خودش را نسبت به آن داشته و امیدوار است تا آرمان خویش را محقّق بیند. همچنانکه ما با تمارین روزانه به پیش حرکت میکنیم و سیستم اعصاب ما پالایش می یابد، آرمان و مطلوبِ ما گسترش (تعالی) خواهد یافت. در طول زمان، ما به آرمانی والا و والاتر میرسیم. بدینگونه است که باکتی سیستم اعصاب ما را گشوده میسازد. یک روز ما هر کس را بعنوان تجلّیِ خودِ سعادتمند خویش می بینیم و آنگاه است که باید به فواره ای از عشق مبدّل شویم. ممکن است در این راه برای هر شخص، یک هزار سطح از تجربۀ گسترش یافته وجود داشته باشد که هر کدام چه ابتدایی و چه پیشرفته به یک اندازه اعتبار دارند.

راستش را بخواهید واقعا مهم نیست که چرا مردم تمارین پیشرفتۀ یوگا را انجام می دهند.  هر یک از ما دلایل خود را برای آن داریم. انجام آنها بدون توجه به انگیزۀ اصلیِ ما برای ورود به این راه، دروازۀ بیکرانگی را به روی ما خواهد گشود. پالایش و گشودگی سیستم اعصاب ما به روی حقیقت، بدون اهمیت نسبت به نوع دیدگاهی که در آغاز داشته ایم نقطه نظرات ما را دربارۀ آنچه که حقیقی است گسترش خواهد داد. بنابراین هرچند خوب است که دربارۀ مقصد نهایی روشن بینی (چیزهایی) بشنویم، اما حتی بهتر این است که امروز نسبت به دیروز، فردی کامل تر و رضایت مندتر باشیم. این همان نتیجه و بهرۀ واقعیِ تمارین پیشرفتۀ یوگا است. چرا که آنها از طریق تمرین منظم، روز به روز به کار (روی ما) مشغول هستند و این همان جایی است که واقعیت عملی و آزمون جدی در آن صورت میگیرد. 

 

بنابراین روشن بینی چیست؟ آن یک فرآیند و یک سفر است. مهمترین چیز این است که روشن بینی همان آرمان مطلوبی است که شما انتخاب کرده و بدینوسیله به انجام تمارین روزانه پناه میبرید.