تمرینات پیشرفته یوگا دروس اصلی
درس 227 پرسش و پاسخ - مراقبه، فعالیت و خواب
نویسنده: یوگانی
تاریخ: جمعه 20 آگوست 2004، ساعت 9:52 صبح
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس ( درس اول ، " این بحث برای چیست ؟ " ) آغاز نمایند . چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
پرسش: من در ارتباط با تجربۀ فعالیتِ پس از سادانا (تمرینات) شگفت زده شده ام. در این دروس قبل از همه به تعامل فردی (اجتماعی) همراه با فعالیت جسمانی اهمیت داده شده است. آیا نکتۀ اصلی در نوعی تعامل با دنیای بیرونی و فعالیت های تعدیل کننده است؟ آیا بهترین راه صورت دادن به این تعدیل و یکپارچه سازیِ انرژی ها پس از تمرین مراقبه، فعالیت جسمی سنگین است؟ (پس از استراحت پایانی).
همچنین به کرّات دریافته ام که پس از مراقبه تمایل به خوابیدن دارم (خوابی ناخواسته) و گاهی حدودا یکساعت یا بیشتر به خواب میروم. آیا بهتر است با این جریان همسو بوده و با خیال راحت بخوابم ؟ خوابی که بنظر میرسد بدن و روان بدان نیاز دارند. یا اینکه باید از خواب صرف نظر کرده و بشکلی هدفمند بسمت انواعی از فعالیت روانه شوم؟ آیا در خوابِ بعد از تمرین مراقبه اشکالی وجود دارد؟
پاسخ: بله فعالیت موجب "تثبیت" سکوت درونی و انرژی های اکستاتیکی میشود که ما در حین مراقبه، پرانایاما و دیگر تمرینات پرورش میدهیم. حقیت آن است که واژۀ "یکپارچه سازی" سکوت درونی و انرژی های اکستاتیک توصیف بهتری خواهد بود. بمرور زمان و با تداوم تمرینات روزانه و انجام فعالیت در یک زندگی معمول و متناسب با تمایلاتِ شخصی (هیچ فعالیت و رفتار ویژه ای مد نظر نیست)، ما بطور طبیعی کیفیات سکوت درونی و اکستاسی را بدون اهمیت نسبت به نوع فعالیت، بطور دائم در ضمیر خویش حفظ میکنیم. چنین تثبیت درونی در واقع ثمرۀ همۀ این تلاش ها است. یعنی بودن در دنیای بیرونی، سپری کردن زندگی در مسیر انتخاب شخصی و تبدیل گشتن به وجود سعادت آمیز و پرتوبخشی از سُرور اکستاتیک که هر کجا باشیم طنین انداز میشود.
مراقبه همیشه آنچه را که بدان نیاز داریم عطا خواهد کرد. چراکه در حال جذب و تحصیلِ سُرورِ آگاهی خالص از درون هستیم. سرور آگاهی خالصی که خاستگاه و حافظِ همۀ ابعاد وجودی ماست. اگر در سیستم عصبی میزانی از فرسودگی انباشت شده باشد، مراقبه میتواند در حین تمرین و یا درست پس از آن ما را بسمت حالتی خواب گونه هدایت کند. این نوع خواب، مرتبط با عملکرد مراقبه بوده و بسیار عمیق تر از انواع به خواب رفتن معمولی خواهد بود. چنین خوابی نشان از این دارد که ناخالصی هایی عمیقا ریشه دار در حال اضمحلال هستند. بنابراین در برابر چنین خوابی در حین مراقبه یا درست پس از آن مقاومت نکنید. البته اگر پس از مراقبه، کار و فعالیت های ضروری داشته باشیم مسلما باید برخیزیم. اما اگر زمان آن را داشته باشیم که نیاز به یک استراحت بیشتر را احترام گزاریم، باید چنین اجازه ای را روا داریم. در امتداد سفر ما با تمرینات، چرخه های بسیاری از انواع تجارب میایند و میروند. شاید برای دوره ای از زمان، در طول مراقبه و پس از آن، به خواب رفتن را تجربه کنیم. آنگاه روزی نیز فرا میرسد که ما کاملا بیدار (هوشیار) بوده و پرتوافشانِ امواج سُرور خواهیم گردید. ابرها و ناخالصی ها زدوده خواهند شد. همانطور که در درس اخیر عنوان شد، گاهی میتوان سُرور و ابرهای تاریک را باهم داشت. این نیز جزئی از فرآیند پالایش در مسیر روشن بینی است.
استاد در درون شماست.
توجه: برای شرح جزئیات بیشتر مراقبه به کتاب "مراقبۀ عمیق" مراجعه کنید.
دروس کلیدی