تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی

 

 

 

 

 

بعدی | قبلی

 

 

درس 158 پرسش و پاسخ - به خواب رفتن در مراقبه؟

 

نویسنده: یوگانی

 

تاریخ: پنج شنبه 8 آوریل 2004 ساعت 3:06 بعد از ظهر

 

 

* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.

 

 

پرسش: تشکر برای سایت شما که لذت بسیار زیادی از آن میبرم. من در تمارین خود آمادۀ حرکت بسمت یونی مودرا و بکارگیری آن هستم اما یک سوال دارم. در حین مراقبه و سیدهاسانا تقریبا همیشه به خواب میروم. گاهی حتی باید در حین پرانایاما و تنفس آگاه باشم تا از روند این تمرین (بر اثر خواب آلودگی) خارج نشوم. در ابتدا سر من خیلی به طرفین افتاده و سپس درحالیکه به جلو خم شده ام و معمولا پس از بیست دقیقه بیدار میشوم. (حتی برای لحظاتی آب از دهانم سرازیر میشود). من سعی میکنم که به دور از دیوار بنشینم چراکه گاهی سرم با پس و پیش افتادن به دیوار برخورد میکند. اما زمانی که تمرین میکنم و در حین روز احساس خستگی ندارم. آیا جایی از کار من اشکال دارد؟ من از این مسیر و تجاربی که درآن رخ میدهد لذت میبرم و فقط خواستم بدانم آیا شما در این مورد توصیه ای دارید؟ 

 

پاسخ: علیرغم تجربه ای که شرح دادید تمرین شما به خوبی پیش میرود. اینگونه تجارب و برون ریزی آنها همیشگی نخواهند بود. این مورد، شکل خاصی از خواب است که در همراهی با سکوت عمیقِ درونی و پالایشِ در حین مراقبه رخ میدهد. پس از آنکه سیستم اعصاب شما از انسدادهای عمیق و ریشه دار آزاد شد، شما در حین تمارین وضوح بسیار بیشتری را تجربه خواهید کرد. وضوحی که در فعالیت های شما نیز مشهود و نشانه ای از رخ نمودن مواردی خوب است. این یک راه عالی برای خلاص شدن از کارماهای انباشته شده در طول زندگانی های ما است.  هرچند که شما به "خواب" رفته اید اما در درون شما عرصه ای بیکران در حال گشودگی است. 

 

امید دارم که همۀ شما با تداوم این مسیر موفق باشید.

 

 

استاد در درون شماست.

 

توجه : برای مباحث بیشتر در ارتباط با تمرین مراقبه به کتاب "مراقبۀ عمیق" مراجعه کنید.

بعدی | قبلی