تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی
درس 107 پرسش و پاسخ - خودگامی در وضعیت ها و تمارین
نویسنده : یوگانی
تاریخ : سه شنبه 5 فوریۀ 2004 ساعت 11:47 صبح
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس ( درس اول ، " این بحث برای چیست ؟ " ) آغاز نمایند . چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
پرسش: من حدود پنج سال و نیم "بطور تفریحی" (گاهی زیاد، گاهی اندک) در سبک آشتانگا یوگا به تمرین مشغول بوده ام. یوگایی که با تنفس و مولاباندا به من بسیار کمک کرده است. (آشتانگا بسیار لذتبخش است. حتی برای اسکی بازی که در مسابقات سه گانۀ کوهستان شرکت میکند و از انعطاف پذیری خوبی برخوردار نیست). اخیرا من دچار یک حادثۀ اتوموبیل شدم که به مچ دستم آسیب زده است. با این توجه آیا شما پیشنهاداتی دارید مبنی بر اینکه چطور میتوانم تمارینِ سلام بر خورشید (Surya Namaskara) و وینیاساها را به موثرترین شکل در تمریناتم دنبال کنم؟ هرچند که من قبل از سانحۀ رانندگی، تازه پس از سال ها شروع به ادراکِ لذات آشتانگا یوگا کرده بودم. (Vinyasas یا آساناهای پویا در یوگا عبارتند از مجموعه وضعیت های در حال حرکت که عموما در هماهنگی با تنفس انجام میگیرند. اینگونه تمارین فعلا مد نظر آموزه های سبک AYP نیستند. برای اطلاعات بیشتر به کتاب آساناها مراجعه کنید - مترجم).
پاسخ: برای سلام بر خورشید، آساناها و در واقع همۀ تمارین یوگا، اولین قانون، عدم اجبار و فشار است. همیشه یک تحریک و فشار ملایم را بکار بگیرید. اگر برخی آسیب، ناراحتی و سختی هایی ایجاد شد، ما فقط بسمت حدّ طبیعی خود حرکت نموده و آن را اندکی امتحان میکنیم. هرگز خود را به آستانۀ نقطۀ درد، کشش زیاد و آسیب، نرسانید. فقط در محدودۀ راحتِ حرکتیِ خود اقدام کرده و برای زمانی مشخص در آن حالت برقرار بمانید. امری که شاید در هیچ نقطه ای به آستانۀ یک وضعیت کامل نرسد. اما بدانید که همین میزان نیز برای شما کاملا عالی است. ما فقط هر میزان از جابجایی را که بتوانیم، براحتی و بدون کششِ اضافه در راستای وضعیت انجام میدهیم. این را بدانید که شما بتدریج و در جلسات بعدی انعطاف بیشتری نشان خواهید داد. اگر هر درجه ای از کشش، ناراحت کننده شود ما به یک سطحِ راحت عقب نشینی میکنیم. یا اگر بدن بتواند بدون آسیب، کمی بیشتر کشش بیاید، این اجازه را به آن میدهیم. همچنانکه ما از طریق تمارین پیشرفتۀ یوگا به پیش حرکت میکنیم، این نکته ای است که به دفعاتِ بسیار از آن صحبت میشود. این امر، اصل و قانونِ "خودگامی" است. هنرِ ظریفِ پیشرفتِ در یوگا. این یعنی فشار هرگز و استفادۀ همیشگی از تحریکِ ملایم. با چنین رویکردی، بدن و سیستم اعصاب به آرامی اما مطمئن بسمت انعطاف و پالایشِ بیشتر و تجارب عالی ترِ آرامش و سرورِ درونی حرکت میکنند.
پندی قدیمی میگوید: "رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود. رهرو آن نیست که گَه تند و گَهی خسته رود".
اگر ما بدانیم که چگونه "خودگامی" را به کار بگیریم، پیشرفت در یوگا آسان میگردد.
استاد در درون شماست.
توجه: برای مباحث بیشتر در ارتباط با بناسازیِ یک روال برنامۀ آسانا همراه با خودگامی به کتاب "آساناها،مودراها و بانداها" مراجعه نمایید.
دروس کلیدی