تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی
درس 197 پرسش و پاسخ - احساسِ ناراحتی در کچاری
نویسنده: یوگانی
تاریخ: دوشنبه 24 می 2004 ساعت 10:42 صبح
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
پرسش: تشکر مجدد برای مجموعه دروس شما. نکتۀ جالب توجه اینکه من چندین بار قصد ارسال سوالاتی را داشتم که در آستانۀ ارسال، پاسخ آنها در پرسش و پاسخ های این دروس ارائه می شد.
من سوالی مرتبط با کچاری مودرا دارم. هر بار که این روش را امتحان میکنم احساس سوزناکی در زبان و کام دهانم ایجاد میشود. مثل این است که زبانم در نقطۀ قدرتمندی گیر کرده باشد. با ایجاد چنین حالتی چاره ای جز توقف انجامِ آن ندارم. امری که زیاد رخ میدهد. آیا پیشنهادی دارید؟
پاسخ: این واقعا شگفت انگیز است که چگونه وقتی به مرز آمادگی می رسیم، پاسخ ها نیز به سمت ما روانه میشوند. پاسخ هایی که میتوانند از این دروس و یا هرکجای دیگر جاری شوند. این فقط اشتیاق ما است که دانش معنوی را بسوی ما جذب میکند. اشتیاق معنوی ما بواسطۀ تمرینات یوگا ارتقاء یافته و به همین ترتیب مشوقی برای تداوم تمرینات به سطوحی والاتر در ما ایجاد میشود.
چنین احساس سوزشی در کچاری، مرحلۀ گذار پالایشی در عصب ها و بیوشیمیِ دخیل در آن محسوب میشود. امری که به درازا نمی انجامد. من شک ندارم که شما از مرحلۀ یک کچاری صحبت میکنید که در آن، زبان به بالا و عقب غلتیده و براحتی با کام دهان اتصال می یابد.
در مرحلۀ دوم کچاری نیز با زبانی که به ناحیۀ فوقانی کام نرم راه یافته، امکان ایجاد چنین احساس سوزش و گزشی بخصوص در مراحل آغازین آن وجود دارد. حتی این مرحله تا مدت ها نیز میتواند گاهی گزنده باشد. موردی که مکررا با تداوم روند پالایش رخ خواهد داد. در اغلب افراد، مجرای پسینِ حلق و بینی برای مرحلۀ دوم کچاری مهیا و آماده است. گاهی هم نیست. بنابراین ما با هرآنچه که رخ دهد، (با خودگامی) به پیش خواهیم رفت. امری که برای مرحلۀ یک یا دو کچاری و یا هر تمرین دیگری از یوگا مصداق دارد. ما از طریق این روش ها فشار بیش از حد وارد نمیکنیم.
بنابراین در چنین وضعیت هایی هرچقدر که از شدت تجربه (ناراحت کننده) بکاهید، صحیح تر عمل کرده اید. شما به زودیِ زود به بازگشت و از سر گیریِ تمرین دعوت خواهید شد.
همۀ این نابسامانی ها و نشانه ها در مسیر پیشرفت پالایشیِ سیستم عصبی ظاهر میشوند. ما با بهره گیری از خودگامی و تنظیم تمارین، چنین نابسامانی هایی را در حد ملایم نگاه داشته و بمحض ایجاد توان و قابلیت، به پیش حرکت میکنیم. اگر نیز برخی نشانه های محدود کننده شکل گرفتند، عقب میکشیم. ما بدین نحو در جادۀ سرور اکستاتیک و روشن بینی، به راحتی فشارِ رو به پیش را اعمال می کنیم.
رفتن بسمت کچاری، بخشی مهم از تکامل در فرآیند روشن بینی و حرکت به سمت ایجاد رسانایی اکستاتیک در کل بدن است. چنین رویدادی هر زمان که سیستم عصبی مهیا گردد بشکلی خود به خود رخ خواهد داد. باکتیِ ما، هدایت در همۀ این سطوح را باعث میشود.
استاد در درون شما است.
توجه: برای مباحث بیشتر دربارۀ کچاری مودرا، به کتاب "آساناها، مودراها و بانداها" مراجعه کنید.
دروس کلیدی