پرسش: من الان حدود شش هفته است که در حال کشمکش با مراقبه هستم. آیا میتوان قبل از اضافه نمودنِ کار تنفسی (پرانایاما)، مقادیر زیادی "پاکسازی" (فقط از طریق مراقبه) انجام داد؟ من واقعا تا بدین لحظه اصلا به حالت "سُرور" دست نیافته ام. با این وجود هنوز هم عاشقانه در 2 نوبت 20 دقیقه ای مراقبه می کنم و متوجه شده ام که تا حدی آرام تر هستم. اما هنوز هم با "داستان های" بسیاری در طول روز مواجه میشوم که نشان میدهد آرامش ندارم.

 

با این حال من بخاطر پایه گذاری این گروه توسط شما و یاری به خیلی از افراد در جهت روشن بینی، بسیار سپاسگذار هستم. همین 5 سال پیش من در این دنیا احساس تنهایی زیادی داشتم... زمانیکه اعتقادات معنوی من با بسیاری از مردم همسویی نداشت چرا که عدۀ بسیاری بجای عرصه های روحانی، برای خدایانِ پول و ثروت احترام قائل بودند. من در آن زمان تقریبا هر روز دعا می کردم تا با فرشتگان زمینی (یا اینطور که خودشان میگویند مبارزانِ) بیشتری که همسویی فکری با من دارند (آشنایی) داشته باشم و حال می توانم با خوشحالی بگویم که روحانیت بسیار بیشتری را در زندگی خویش آغاز نموده و شاهد افزایش روز افزون آن هستم.

پاسخ: بنظر می رسد موارد خوبی برای شما در حال رخ دادن هستند. اما یک سواریِ راحت تر، باید برای شما بهتر باشد. معمولا مراقبه درصورت یک روالِ مداوم و مستمر، امری خوشایند میشود. ممکن است مقادیر زیادی انسداد پدیدار شوند، که خوب است. اما اگر شما قصد دارید در جهت ماندنِ با مراقبه در دراز مدت انگیزه داشته باشید، لازم است که در حین مراقبه و پس از آن لطافت بیشتری را حس کنید.

 

تلاطم و سختی در مراقبه می تواند بواسطۀ فشارِ بر مانترا، بیرون آمدنِ خیلی سریع از مراقبه و یا شاید مراقبۀ بیش از حد طولانی (فراتر از ظرفیت شما) ایجاد گردد. سوالات زیر را از خود بپرسید:

 

1- آیا من با آسانی به مانترا توجه میکنم و برای ایجاد تلفظی خاص به آن فشار وارد نمیکنم؟ آیا من برای بازگشتِ به مانترا با افکار میجنگم؟ قصد ما این است که به ملایمت (فقط) با فرآیند، باشیم. فقط به آسانی پیگیر مانترا میشویم وقتی ادراک کردیم که از آن دور شده ایم. مانترا نباید با یک تلفظ واضح باشد. در حقیقت مانترا اگر بطور طبیعی بسمت یک تلفظ مبهم پیش رود، روندی درست و مناسب شکل گرفته است. بدین منوال، ذهن، ما را بشکلی طبیعی بسمت سکون سوق میدهد.

 

2- آیا من در پایان مراقبه خیلی زود برمیخیزم؟ اگر خیلی زود بلند شویم، میتوانیم گرفتگی هایی را که در حین مراقبه به سطح می آیند را قفل کنیم. امری که میتواند منجر به سختی و خشونت در طی فعالیت روزانه شود. بنابراین ما همیشه در پایان مراقبه حداقل چند دقیقه ای را آرام و بی صدا و بدون مانترا سپری میکنیم. اگر مراقبه با مقادیر زیادی افکار و احساساتی که پدیدار میشوند سخت شده است آنگاه برای پنج تا ده دقیقه دراز بکشید. مدتی طول میکشد تا این ناخوشی فروکش کند. این استراحت میتواند تفاوتی بزرگ در تجارب در طولِ روز ما ایجاد نماید.

 

اگر باز هم لطافت به مراقبه بازنگشت، قبل از شروعِ آن، پنج دقیقه تنفس ستون مهره ای را امتحان کنید. اگر این تمرین نیز مراقبۀ خوشایندی ایجاد نکرد این نوع تنفس را قطع نموده و قبل از مراقبه پنج یا ده دقیقه وضعیت های یوگا را انجام دهید. این کار نیز میتواند یاریگرِ یک مراقبۀ هموار باشد.

 

اگر هیچیک از موارد فوق به روان تر شدن مراقبه کمکی نکرد آنگاه بجای بیست دقیقه، پانزده دقیقه و دوبار در روز، مراقبه را امتحان کنید.

 

این ها فقط پیشنهادات مختلفی هستند که می توانید امتحان کنید. آنها را آزمایش کنید و بیبینید میتوانید یک ریتم ملایم و روان پیدا کنید. بدین ترتیب یک برنامه مطلوبِ روزانه شامل آساناها، پرانامایا و مراقبه خواهد بود. روالی که زمان هایی میتواند تا حدی متغیر باشد اما معمولا بترتیب باید 5، 10 و 20 دقیقه طول بکشد. شما باید تعادل و منطقۀ راحت خود را پیدا کنید. آنگاه با انجام این کار میتوانید برای سال های بسیار، طبق روال خویش و با اضافه نمودنِ تمارینِ تکمیلیِ پیشرفتۀ یوگا در امتداد مسیر پیشروی کنید. در اینصورت پیشرفتِ بسیاری تضمین میشود. شما اینک در حال چشیدن سکوت درونی هستید. آن شگفت انگیز است. در حال حاضر مسئله این است که آن (سرور آگاهی خالص) را در دراز مدت رشد دهید، بدون آنکه آهنگِ تمارین، بخاطر ناراحتیِ ناشی از رخدادِ پالایشِ بیش از حد و سرعتی، کند شده و به سقوط بیانجامد. شما پشت فرمان نشسته اید، بنابراین با درایت و ملایمت برانید.

 

آرزو میکنم که همۀ شما "فرشتگان زمینی" در سفر خویش موفق باشید. شما این روزها همراهان بسیاری دارید.

 

 

توجه : برای جزئیات بحث در ارتباط با مراقبه به کتاب "مراقبۀ عمیق" مراجعه نمائید.

بعدی | قبلی