پرسش: این سؤالی در ارتباط با باز یا بسته بودن چاکراها است. من یک درمانگر هستم و آنچه که در آموزشها و هم به تجربه دریافته ام این است که چاکراها بطور طبیعی باز هستند. ناخوشی در وجود هر فرد بستگی به این دارد که یک چاکرا تا چه درجه ای بسته، غیر فعال (یا بیش فعال) و انباشته یا تهی است. این بدین معنی است که مواردی در بدن اثیری (اتری یا اختری) در همسویی و هماهنگی نیستند و اثرات آن در بدن جسمانی نمود یافته است. 

همچنین آن طور که من فهمیده ام چاکرای قلب، انسان را قادر می سازد تا بی هیچ مقاومت و بدون هیچ پیش شرطی ببخشد و دوست داشته باشد. بعنوان یک التیام بخش اعتقادم این است که یک درمانگر برای انتقال انرژی های شفابخش الهی به بیماران، بیش از هر چاکرایی نیازمند چاکرای قلبِ گشوده است.

همچنین اگر اغراق نکنم، نظر یوگانی در مورد باز شدن چاکرای تاج برای من کمی گیج کننده است. وقتی که ما هر نوع پرانایاما، آسانا یا مراقبه را انجام می دهیم، انرژی کوندالینی به فعالیت و تکاپو می افتد. بسته به حالت اثیریِ سوشومنا و نادی های آیدا و پینگالا، همچنین سلامت چاکراها، انرژی کوندالینی شروع به خیزشِ بسمت بالا میکند. معمولا در اغلب ما، وضعیت اِتری این چاکراها و نادی ها بسیار بد و ناخوشایند است!

در چنین شرایطی، انرژی کوندالینی آشفته شده و بسمت نادی هایِ متفاوت و هر فضای خالی هجوم می برد. برای مثال در مورد گوپی کریشنا، انرژی، تمام مسیر را از طریق راه آیدا (Ida) بطرف تاج رفت و او در آستانۀ دیوانگی قسمتی از انرژی را از طریق پینگالا (Pingala) به بالا فرستاد و توانست نیرو را مدیریت و تعادل را بازیابی کند و همین او را نجات داد. (میتوانید به کتاب کوندالینی انرژی تکاملی در انسان اثر گوپی کریشنا مراجعه کنید. این کتاب به فارسی ترجمه نشده و تنها یک فصل مهم این کتاب توسط عزیزی علاقمند ترجمه شده است که در همین لینک، درج شد - مترجم).

آنچه سعی دارم بگویم این است که تعادل بین یین (Yin) و یانگ (Yang) و همچنین انرژیهای شیوا و شاکتی برای یک تمرین مراقبۀ ایمن و متعادل بینهایت ضروری است. انرژی شیوا از تاج سر به پایین می آید. یعنی چطور ما می توانیم موجب باز نشدن آن شویم؟ و اگر انرژی کوندالینی و شیوا به ترتیب از پایین و بالا وارد سوشومنا شوند، آنها در چاکرای قلب باهم ملاقات می کنند. پس چطور می توانیم آن را بسته نگهداریم؟

 

لطفاً در این مورد موارد روشن سازنده ای را بیان کنید.

پاسخ: از مطالب جامعی که دربارۀ چاکراها گفتید متشکرم. نکات خوبی را عنوان کردید.

فشار زود هنگام به ساهاسرارا در فرآیند یوگا، هشدار اصلی است که بیان شده است، زیرا همانطور که گفتید کوندالینی در آن شرایط می تواند به هر جایی برود. امری که طبق نظر شما شامل نادی ها و چاکراهای دیگر نیز می شود. بسیاری به اشتباه فکر می کنند که یوگا تنها تمرکز بر چاکرا است، و با بالا رفتن به دردسر می افتند. بیش از چند نفر برای من دربارۀ مشکلات جدی ناشی از بازشدن چاکرای تاج نوشته اند، که مایۀ تأثر قلبی من است.

توصیه این نیست که هر چیزی را بسته نگهدارید (شامل ساهاسرارا)، توصیه این است که اجازه دهید هر چیز در اثر تمارین پیشرفتۀ یوگا بطور طبیعی باز شود. ما واقعا در طول تمارینِ رویکردِ این سایت اصلا به چاکراها فکر نمی کنیم. در این نگرش همچنانکه ما کنترل های اصلی را در جایگاه راننده در اختیار داریم چاکراها بمثابه اجزای "زیر محفظه" ماشین ملاحظه میشوند. این بدان معنی نیست که سایر رویکردهای مستقیم تر در ارتباط با چاکراها اعتبار ندارند. بلکه آنها فقط در اینجا رویکرد ما نیستند.

بنابر این به همین دلیل است که ما با تمرینات کلیِ مراقبه و تنفس ستون مهره ای شروع می کنیم، تا هر چیز (نادی و چاکرا) براحتی و تا حد امکان، با ملایمت و بطور طبیعی، از درون باز شود. در این روش بجای آنکه از ابتدا و قبل از مراقبه سعی بر متعادل نمودن چاکراها داشته باشیم، از ابتدا مراقبه را برای تاثیر تعادل بخش آن به چاکراها استفاده می کنیم. ما اطمینان داریم که خیزشِ سرور آگاهی خالص در مراقبه و تنفس ستون مهره ای پالایش و گشودگی صحیح را انجام می دهد. امری که با پیروی ما از روندهای ساده (تمرین) به انجام میرسد. آنگاه، پس از مدت زمانی، با پالایش سرتاسری و جامع هر چیزی در درون ما، میتوانیم بسمت روش های توفندۀ بیشتری پیشروی کنیم. امری که نهایتا تمرکز بیشتر بر تاج را در بر خواهد داشت. در ابتدا ما از آجنا (چشم سوم) برای بیداری استفاده نموده و شیوا را به ملایمت ترین شکل پایین می آوریم. این یک بخش حیاتی و بسیار لازم از (کارکرد) تنفس ستون مهره ای و خیزش تدریجی رساناییِ اکستاتیک در سوشومنا و در همۀ نادی ها (اعصاب ظریف) است. مجدداً تذکر می دهم که این رویکردی است که در این دروس بکار رفته است. ممکن است سایر رویکردها بسیار متفاوت باشند و اشکالی هم ندارد. در پایان همۀ روش ها باید با ژرف نگری و نگاه موشکافانۀ تمرین گرانِ آنها قد علم کنند. تجربه بهترین داور تمرینِ ماست. روش ما در اینجا روشی است علمی و دیر یا زود ما به دلخواه ترین و مناسب ترین یوگا خواهیم رسید. درست همانند کاربردهای بسیارِ فن آوری که از آن بهره مند شده ایم.

در مورد (چاکرای) قلب، من 100% با شما موافقم. برای همین است که در طول تمام مسیر، تاکید بر روی اشتیاق، سرسپردگی و باکتی قرار گرفته است. این گشودگی قلب است که ما را به خانه هدایت میکند. تمارین پیشرفتۀ یوگا که در دروس آینده پدیدار میشوند تأکید مستقیم تری بر روی قلب قرار خواهند داد. با این حال اتکای اصلی ما بر تأثیرات جامع مراقبه و پرانایاماست که بیشترین کار سخت، معمولی و اصلی و شخم زدن اولیه روی قلب را انجام میدهند. خیزش باکتی بستگی به همین کار معمولی و سخت و شخم زدن قلب دارد. چطور می توانیم با قلبی که گشوده نیست سرسپرده باشیم؟ چطور می توانیم بدون سرسپردگی برای مراقبه انگیزه پیدا کنیم؟ این یک "معمای پر درد سر و وضعیت دشوارِ" بزرگی در یوگاست. ( cach 22 اصطلاحی بمعنی معمای پر درد سر و وضعیت بغرنج و دشوار است و اشاره به موقعیت سختی دارد که در آن فرد باید ابتدا کاری را انجام دهد تا بتواند کار دوم را نیز به انجام رساند و جالب اینجاست که تا کار دوم نیز انجام نشده باشد انجام دادن کار اول غیر ممکن است. مثل این موقعیت : شما باید شغلی را پیشه کنید تا در آن به کسب تجربه بپردازید! بدون تجربه نیز نمیتوانید شغلی داشته باشید! - مترجم). کدام اول می آید، تمارین یا سرسپردگی؟ ما نمیتوانیم یکی را بدون دیگری داشته باشیم. هر یک سببی برای دیگری است. ما به هر دو نیاز داریم و دیر یا زود ما به نوعی به یکی یا دیگری خواهیم آویخت. پس از انجام این کار، ما در راهِ داشتن هر دو خواهیم بود.