تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی

 

 

 

 

 

بعدی | قبلی

 

 

درس 147  پرسش و پاسخ - توالیِ آساناها ، پرانایاما و مراقبه

 

 

نویسنده: یوگانی

 

تاریخ: دوشنبه 22 مارس 2004 ساعت 4:31 بعد از ظهر

 

 

* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.

 

 

پرسش: من برخی ورزش های قدرتمند مثل شنا، اسکات (Squat قرار دادن هالتر بدنسازی در پشت سر و سپس نشستن و برخاستن - مترجم) و غیره را با یوگا ترکیب کرده ام. برخی از اینها انرژی بسیاری به مصرف میرسانند. به همین دلیل وقتی که این قبیل فعالیت ها را قبل از پرانایاما و مراقبه انجام میدهم، احساس "طراوت" در مراقبه کاهش می یابد. بنابراین آیا بهتر نیست که من اول مراقبه را انجام دهم و سپس به انجام یوگا و ورزش ها پرداخته و در نهایت به پرانایاما بپردازم؟ دوست دارم توصیۀ شما برای حل این مشکل را بدانم. تشکر فراوان برای راهنمایی های همیشگی شما. 

 

پاسخ: ممنون بابت ارسال این پرسش و به اشتراک گذاری آن.

 

 همانطور که خود شما نیز متوجه شده اید، بهترین زمان ورزش درواقع پس از انجام مراقبه است نه درست قبل از آن. از طریق مراقبه ما بشکلی اصولی ذهن و جسم خویش را به سکون (عدم تلاطم) درمی آوریم. این سکون منبع اصلی و مقدماتیِ همۀ پیشرفت های معنوی است.

 

آساناها و پرانایاما نیز بخشی از این فرآیند رفتنِ به سکون هستند. ما با یک کشش و خمشِ آسان در شروع، عصب ها را به آرامش و سکوت واداشته و عصب نخاعی را برای پرانایاما آماده میکنیم. با پرانایاما ما این آرامش و سکوت را بیشتر در کل سیستم عصبی توسعه داده و بطریقی آن را پرورش میدهیم که برای مراقبۀ عمیق مهیا شود. این یک توالی (ترتیب) سنتی در روال تمارین و برای کسب بهترین نتایج است. یعنی آساناها، پرانایاما و مراقبه. ترتیب و چیدمانی که واقعا کار کرده و نتیجه میدهد.

 

توصیۀ من به شما این است که ابتدا و در بخش آساناها به ملاحظۀ کشش و خمش های آسان بپردازید و سپس پرانایاما انجام داده و بعد مراقبه کنید. بدین ترتیب شما میتوانید بهرۀ کاملی از ترتیب فوق الذکر را نصیب خود سازید. پس از انجام مراقبه و استراحت کافی میتوانید برخاسته و بدنبال فعالیت های خود روانه شوید. حال زمان خوبی برای انجام ورزش های شدیدترِ بدنی است.

 

بنابراین در وهلۀ اول ما با بهترین ترتیب به انجام مواردی میپردازیم که موجبات حرکت ما بسمت سرورِ آگاهی خالص را فراهم آورند و سپس پر طراوت برخاسته و برای انجام انواع فعالیت در دنیا آماده خواهیم شد. فعالیت شدیدِ پس از مراقبه مشکل ساز نیست اگر که ما زمان استراحت نسبتا کاملی را برای خروج از نشست به خود اختصاص دهیم. فعالیت درواقع یاریگرِ تثبیتِ سُرور و اکستاسی در سلسلۀ اعصاب ما است. بدین ترتیب است که ما بجای قدم نهادن در هر راهی که قبلا بودیم، برای قدم نهادن در راه روشن بینی دگرگون میشویم.

 

 

استاد در درون شماست.

بعدی | قبلی