تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس تانترا
T17 پرسش و پاسخ - احیاءِ ارتباط بین روح و جسم
نویسنده: یوگانی
تاریخ: جمعه 12 مارس 2004 ساعت 7:55 صبح
*به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای دروسِ اصلیِ تمارین پیشرفتۀ یوگا (درس اول "این بحث برای چیست ؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند. همچنین به تمرین گران پیشرفته توصیه میشود که مطالعۀ مباحث تانترا را از آغاز بایگانی این دروس (درس اول "تانترا چیست؟") آغاز نمایند.
پرسش: سلام، سوالی دارم که مدتی است باعث سردرگمی من شده است. این که چرا کاستن از نقشِ من (منیّت و نفس) در یک موضوع مادی مثل سکس، دستورالعملی موثر و گیرا است. گاهی احساس میکنم اگر ذهن من بخشی از فرآیند نزدیکی نباشد، انرژی های جنسی بهتر میتوانند بسمت سطوح عالی تر انتقال یابند. یعنی فقط حضورِ بدن و روح در این فرآیند. شاید من ذهن خود را در این عرصه صرفا مانعی پنداشته و حس میکنم اراده و یک قصد راستین از روح سرچشمه میگیرد. میدانم این سوال عجیب و غریبی است و شاید هم فقط من چنین کنجکاوی هایی را در مسیر راه خویش حس میکنم. لطفا نقش ذهن در نزدیکی جنسی را شرح و توضیح دهید. هرگونه تبیین و شفاف سازی در این مورد یاری گر خواهد بود.
پاسخ: این سوال خوبی است. بنظر من شما با دقت به احساسی اشاره کردید که بسیاری از آن برخوردارند. سوالی که به نوبۀ خود گشایشی در پی دارد. بدینگونه است که باکتی (اشتیاق برای حقیقت) کار میکند.
این یک سوال خودآگاه است که در بخشی از مسیر جلوه میکند. ذهن به جایی خواهد رفت که بنظر، خود ما آنجا حضور داریم. امری که بواسطۀ میزان انسدادی که در سیستم عصبی لانه کرده است تعیین میشود. اگر هویت اصلی ما، بدن انگاشته شود، ذهن تمایل خواهد داشت تا در چنین تجارب مادی افراط کند. امری که میتواند بخصوص در سکس بسیار قدرتمند ظاهر شود. چراکه نزدیکی جنسی، اوجِ تجلیِ تجربۀ حسی بیرونی است. بدین ترتیب ذهن، خود را بعنوان جوهرِ شهوت و دلبستگی حسی شناسایی میکند.
حواس "بد" نیستند چراکه رابطِ بین ذهن و بدن بشمار میروند. چنین قضاوتی مثل سرزنش و تادیبِ شخصی است که صرفا بعنوان وظیفه پیامی را به ما انتقال داده است. (منظور از چنین قضاوتی در واقع، صحبت پرسش گر مبنی بر مانع پنداشتن ذهن است - مترجم). اگر ما به مراقبه و سایر تمریناتی که به پالایش و گشودگی سیستم اعصاب میپردازند، متعد گردیم، حس ما از خویش بتدریج بسمت درون یا همان سرورِ آگاهی خالص گسترش می یابد. همچنین بتدریج حواس با گسترش درونی به سطوح بسیار لذتبخش ترِ تجربۀ اکستاتیک کشیده میشوند. آنگاه است که ذهن برای شیفته شدن، به چیزی فراتر از بدن فیزیکی دست می یابد. یعنی شیفتگی و مجذوبیت به سُرورِ آگاهی خالص که همان طبیعت اصیل و جوهرینِ ذهن بوده و همچنین تعالی و تلطیف در تجربۀ حسی بسمت سطوح اکستاسی الهی. بنابر این ذهن سرانجام بطور طبیعی بسوی واقعیتی گسترش یابنده و درونی کشیده میشود. واقعیتی که شامل یک حس تثبیت یافته و ارضاء کننده تر نسبت به خویشتن است.
رسیدن به چنین تجربه ای از طریق مسدود نمودن و مانع تراشی برای ذهن صورت نمیگیرد. امری که بیشتر، مرتبط با گسترش تجربه از خویش و حس ها بشکلی درونی است و ذهن نهایتا بدانجا خواهد رفت. براستی که ذهن وسیله ای اصلی برای پرورش چنین حالات و تجاربی محسوب میشود. ذهن از قابلیت ذاتی برای سوق یافتنِ به سکون (عدم تلاطم) برخوردار است و این همان عرصه ای است که ما با رفتنِ اصولی به درون از طریق مراقبۀ روزانه در آن سرمایه گذاری میکنیم.
بنابراین ما قصد سرکوب، تعطیلی و انسداد ذهن را نداریم. بلکه میخواهیم تا آن را برای پذیرفتنِ آرامش و صلحی بیش از پیش و لذات درونی، گسترش دهیم. بدین ترتیب است که ما به فراسوی وابستگی های محدود و کوته فکرانه نسبت به تجارب حسی بیرونیِِ بدن و هر نوع تجربۀ دیگر بیرونی، گسترش می یابییم. ذهن به پلی بین بدن و روح مبدل میشود. بواسطۀ چنین فرآیندی، قلب گشوده شده و در پی آن عشق الهی پدیدار میشود. مراحلی که حس ما از خویش را به فراسوی بدن گسترش میدهد. آنگاه است که ما معشوق خود را در هر کس و بعنوان یک تجلی از خویشتن خویش نظاره خواهیم کرد. ما می آئیم تا برای دیگران زندگی کنیم و به آنها عشق بورزیم.
تمامی این مجموعه مراحل اثر عمیقی بر روابط جنسی به جا گذاشته و تاثیری را که شما ذکر گردید تولید میکند. یعنی رسیدن به تجربه ای که در آن بدن و روح یگانه میشوند. هر کسی در آرزوی چنین تجربه ای در نزدیکی جنسی و حتی در همۀ زندگی است. امری که حالت بنیادین و طبیعی ما است. ما بطور غریزی در صدد احیاء چنین حالتی هستیم. و ما میتوانیم.
استاد در درون شماست.
دروس کلیدی