سؤال: من برای سالها است که یوگا و مراقبه می کنم با "تجاربی" که به آهستگی و ثبات پیشرفت میکند. فقط بنظر میرسد مشکل من این است که سعی دارم تکنیک های مختلفی را امتحان کنم بدون آنکه برای مدت طولانی به یکی از آنها بچسبم. آیا این کارمای خود شخص است که مانع پیشرفت در مراقبه میشود؟ آیا ما باید از (تمرین) صرف نظر کرده و اجازه دهیم امور (تکاملی) خودشان رخ نمایند یا باید برای رخ نمودن آنها، ارادۀ آزاد خویش را بکار بگیریم. برای من گاهی ارادۀ آزاد و گاهی سرنوشت است که امورات را بدست میگیرند... نوعی سردرگمی ! نظر شما لطفا.

پاسخ: من فکر می کنم که بخشی از سؤال شما در مورد ارادۀ آزاد، در درس 84# "هنر هیچ کاری نکردن" پاسخ داده شده است. اگر ما به خود اجازه دهیم که بخشی از تکامل شویم، آنگاه کاری انجام خواهیم داد. همۀ طبیعت در حال انجام این کار هستند. بطور آگاهانه کاری انجام ندادن هم هنوز کاری انجام دادن است. ترفند این است که ما می توانیم با انجام کارهایی خیلی ناچیز، گشودگی طبیعیِِ سیستم اعصاب خویش را به روی سرورِ آگاهی خالص و اکستاسی الهی تسهیل نمائیم. ما قصد داریم که این فرآیند را به قابلیت های طبیعی سیستم اعصاب خویش واگذار کنیم. برای انجام این کار ما باید اینجا و آنجا بواسطۀ اهرم های کارآمد، کمی به سیستم عصبی تلنگر بزنیم. این موضوعی است که تمارین پیشرفتۀ یوگا در ارتباط با آن قرار میگیرند.

کارما یا سامسکاراها Samskaras یا انسدادهایی که در سیستم اعصاب ما جای گرفته اند، همان مواردی هستند که بین ما و تجربه الهی ایستاده اند. تمرینات معنوی درجهت واداشتنِ سیستم اعصاب برای پالایشِ خویش و از میان برداشتنِ انسدادها طراحی شده اند. انجام ندادن این کار و واگذار کردن آن به "سرنوشت" سفر ما را طولانی تر کرده و انجامِ خانه تکانی را به تعویق می اندازد. در این مورد ارادۀ آزاد وجود دارد. همۀ ما از آزادیِ انتخاب برخورداریم. می توانیم الان این کار را انجام داده و یا آن را به بعد موکول کنیم. این انتخابی است که ما داریم. اگر ما آن را بعدها انجام دهیم ممکن است که (در آینده) با توجه به تلاش های دیگران و وضعیت ستارگان (رجوع به درس 93)، زمانِ آسان تری داشته باشیم. اما ارجح ترین کار این است که بجای آنکه اینجا و آنجا در تاریکی بنشینیم و در انتظار شخص دیگری برای روشن کردن لامپ ها بمانیم، خود با سعی و جدیّت کار را شروع کنیم.

شاید درس 93# "تغییر زمانه" برای شما جالب باشد. آنجا در این مورد بحث میشود که چگونه خیزشِ این "عصر جدید" با گزینه های معنوی که ما انتخاب میکنیم در ارتباط است. حقیقت این است که: "سرنوشت" دست ستارگان است. اما باقی داستان به خود ما مربوط می شود. (منظور نویسنده جبری است که زندگی در بدو تولد به همۀ انسان ها تحمیل میکند. جبری که مرتبط با نوع خانواده، منطقۀ جغرافیایی و حکومتی، سرشت بدنی، روانی و غیره میشود. اما از طریق تلاش و تمرین میتوان نقاط ضعف را پوشش داده و حتی به بلحاظ تکاملی مسافت های بسیاری به پیش افتاد - مترجم).

در موردِ امتحان کردن روش های مختلف، مثالِ "کندنِ چاه" صدق می کند. اگر ما در یک مکان به مدت کافی حفاری کنیم، نهایتاً به آب می رسیم. اما اگر اینجا و آنجا را حفر کنیم احتمالا یافتن آب طولانی تر خواهد شد. بنابراین در کل بهتر است که به یک تمرین بچسبیم. بشرطی که تمرینی امتحان شده و حقیقی باشد.

در این دروس ما دربارۀ طیف کاملی از تمارینِ حقیقی و امتحان شده صحبت کردیم که آنها را مانند قطعات ساختمانی در کنار هم قرار می دهیم، تا هر شخص تحت نظارت دقیق و با توجه به ظرفیت منحصر بفرد و خط سیر زمانی خود، آنها را متعهد شده و به اجرا برساند. برای آنهایی که فبلا در جادۀ دیگری بوده اند این دروس تماما بعنوان "ایده ای برای تفکر و تعمّق" تقدیم میگردد. این روش و رویکرد ما خواهد بود.

استاد در درون شماست.

بعدی | قبلی